ศิลปิน, ศิลปี หมายถึง ดู ศิลป, ศิลป์ ๑, ศิลปะ.
น. หิน. (ส.; ป. สิลา).
น. หินเหล็กไฟที่ใช้ติดกับปลายเครื่องสับของปืนโบราณบางชนิดเพื่อสับแก๊ปปืนให้เกิดประกายไฟ, หินปากนกก็เรียก.
น. แผ่นหินที่จารึกดวงชะตาของสถานที่ที่จะก่อสร้างแล้ววางตามฤกษ์.
น. หินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะอ่อน แต่ถูกลมแล้วแข็ง มีสีแดงอย่างอิฐเผา และเป็นรูพรุนเหมือนไม้เพรียงกิน,หินแลง ก็เรียก.
น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวนวดปนกับแป้งถั่วเขียวเล็กน้อย ผสมน้ำเชื่อมกวนในกะทิข้น ๆ ให้สุกจนเหนียวตักใส่ถาด โรยหน้าด้วยถั่วลิสงคั่วซอยเป็นต้น.
[สิวะ] น. พระอิศวร; พระนิพพาน. (ส.; ป. สิว).
[สิวะ] น. พระอิศวร; พระนิพพาน. (ส.; ป. สิว).